Nagenoeg alle gebouwen in Amsterdam die tot en met de jaren tachtig zijn gebouwd, hebben geen aparte watermeters per appartement. Per pand (van meestal 4 etages) is doorgaans 1 hoofdleiding binnengebracht met 1 hoofdkraan. Deze kraan is vaak geplaatst in de kruipruimte vlak achter de straattoegangsdeur naar de bovenetages. Vanaf deze leiding gaan twee à drie stijgleidingen naar boven richting alle etages. Op de etage zijn dan de aftakkingen naar toilet, keuken, wastafels. douche en/of bad.

Voor het verbruik telt het Waterleidingbedrijf de “punten” van een etage of het aantal bewoners per huishouden. Punten worden onder andere toegerekend per vertrek, tuin, douche, bad. Op grond van het aantal vastgestelde punten of bewoners per huishouden wordt voor de betreffende woning een bedrag aan water in rekening gebracht. Er wordt geen rekening gehouden met het echte waterverbruik in de woning.

Wat zijn de nadelen van dit systeem?

De nadelen van dit systeem zijn evident: niemand betaalt overeenkomstig zijn exacte eigen verbruik; bij lekkage en bij reparaties aan de waterleiding moet vaak een heel pand tijdelijk zonder water worden gezet.

De gemeente Amsterdam heeft inmiddels de visie dat het beter zou zijn om per appartement een watermeter hebben. Waternet heeft de opdracht om dit te realiseren. Enthousiast werden kaarten in brievenbussen gestopt: wij komen de watermeter plaatsen! Een onmogelijke opdracht, waarover kennelijk niet goed was nagedacht. Hoe het verbruik dat plaatsvindt via 2 of 3 stijgleidingen te meten via 1 meter? Dat kan alleen als de infrastructuur van de stijgleidingen wordt aangepast. Dat is niet eenvoudig en kostbaar, en het zou getuigen van onbehoorlijk bestuur om dat de eigenaren op te leggen.

Het gevolg is dat er appartementen zijn zonder watermeters, dit zijn vaak appartementen binnen de ”Ring”. Wel bestaat er de verplichting om bij een grote renovatie van het appartement, het appartement geschikt te maken voor een watermeter.

Meer informatie op www.waternet.nl